Aurre­rantz III: Anti­guon ger­ta­tu­ta­koa­ren ingu­ruan /​Sobre los acon­te­ci­mien­tos ocu­rri­dos en el Antiguo

Anti­guon ger­ta­tu­ta­koa­ren inguruan

Heda­bi­de harra­pa­riak zela­tan dau­de eta Ezker Aber­tza­le­ko sek­to­reen kon­tra oldar­tze­ko irri­kan dau­de: bere bar­ne gataz­kak eta berres­ku­rae­zi­nez­ko porro­ta fro­gatze­ko bei­ta behar dute. Euren nagu­si poli­ti­koak eta mani­pu­la­zioa­ren indus­tria­re­kin abe­ras­ten diren enpre­sa­riak atzean dituz­te, ziri­katzen eta agin­tzen. Orain dela sei edo zaz­pi urte, Ezker Aber­tza­le­ko sek­to­re ofi­zia­la dei­tu­ri­koa eze­re­ze­ra bidaia hasi zue­ne­tik, heda­bi­deen esku-sar­tze mani­pu­latzai­lea haz­ten joan da.

Behin eta berri­ro eta gero eta tema­tia­go, sek­to­re honen buru­za­gien adie­raz­pe­nak eta komu­ni­ka­tu ofi­zia­lak aditze­ra eman dituz­te, «sek­to­re kri­ti­koa» dei­tu­ta­koa salatzen eta aku­satzen zituz­ten adie­raz­pen eta komu­ni­ka­tuak; izen zerren­dak publi­ko egin dituz­te; «sek­to­re kri­ti­koa» zahar nos­tal­gi­koz, bere one­tik ate­ra­ta­ko gaz­teez eta gorro­tatzai­le hel­duez osa­tu­ta­ko nahas­ke­ta kao­ti­koa dena­ren ideia sor­tu dute. Des­ber­din­ta­su­nak des­ber­din­ta­sun, 1950. hamar­ka­dan EKIN jaio­be­rria­ren kon­tra heda­bi­de fran­kis­tek egin­da­koa erre­pi­katzen ari dira.

Bai­na dife­ren­tzia kua­li­ta­ti­bo bat bada­go: garai­ko kon­tra-kan­pai­nak ez zeu­kan ezke­rra­ren babe­sik; PNV, PSOE eta aba­rren erre­for­mis­mo pasi­boa­re­na bai ordea, gogor­tzen joan zena EKIN haz­ten zihoan hei­nean. Orain, heda­bi­de harra­pa­riak sek­to­re ofi­zia­le­ko buru­za­giek, komu­ni­ka­tuek eta koa­dro ertai­nek azke­ne­ko bos­tur­te­koan «sek­to­re kri­ti­koa­ren» kon­tra egin­da­ko des­ka­li­fi­ka­zio, mes­pretxu eta aku­sa­zioe­tan oina­rritzen dira; lana­ren zati bat egin­da izan dute.

Sek­to­re ofi­zia­lak har­tu­ta­ko bidea­ren arris­kuaz ohar­tzen zuten arti­ku­luak idatzi ziren; sek­to­re ofi­zia­la­ri ten­tsioa han­ditzea bes­te­rik lor­tu­ko ez zuen bideaz ohar­ta­raz­ten zio­ten arti­ku­luak. Eta hala­xe izan da. Izan ere, ten­tsioa behin baino gehia­go­tan eztan­da egi­te­ko zorian egon da, azke­nean Amnis­tia­ren alde­ko eta erre­pre­sioa­ren kon­tra­ko Mugi­men­dua­ren mili­tan­teen kon­tra bor­tiz­ki eztan­da egin zuen arte. Hasie­ra batean pro­bo­ka­zioe­tan ero­ri gabe ez zio­ten era­soei eran­tzun, pasi­bi­ta­teak limi­te bat zeu­ka­la ohar­ta­ra­ziz. Gaur, eza­gu­na da Donos­tian jaso­ta­ko era­soen kon­tra­ko erantzuna.

Momen­tu hone­ta­tik aurre­ra, ber­tsio kon­tra­ja­rriak, komu­ni­ka­tuak eta ele-meleak bata bes­tea­ren atze­tik eto­rri dira; bai­ta mehatxuak ere, argitzean sar­tu nahi gabe. Eta ez gara horre­tan sar­tu nahi gure ekar­pe­na pun­tu kri­ti­ko­ra doa­la­ko: Ezker Aber­tza­le ofi­zia­la­ren sek­to­re baten des­kon­po­si­zio eti­koa; «hel­bu­ruak bitar­te­koak jus­ti­fi­katzen ditu» iriz­pi­de axio­lo­gi­ko arris­kutsua apli­katzen duda­rik izan ez due­na: gezu­rra, mani­pu­la­zioa eta irai­na era­bi­li ditu erre­for­mis­mo­ra­ko bira inposatzeko.

«Bir­fun­da­zio pro­ze­sua» dei­tu­ri­koa buru­za­gi tal­de horren bote­re buro­kra­ti­koa hein batean gutxi­tu due­la egia bada ere, mina egin­da dago. Herri­tar sek­to­re­tan (mili­tan­te­ak, lagun­tzai­leak) jada ahul­du­ta zegoen inde­pen­den­tis­mo sozia­lis­ta­ren sines­ga­rri­ta­sun erre­fe­ren­tzia­la eta mora­la (zen­tro­ra egin­da­ko nora­bi­de alda­ke­tak supo­satzen duen guz­tia­re­kin), are gehia­go ahul­du da. Ezke­rra eta erre­for­mis­moa kua­li­ta­ti­bo­ki des­ber­di­nak izan behar dira jokae­ra demo­kra­ti­koan, poli­ti­koan eta eti­koan eta bere bar­ne eta kan­po bizitzan. Urte batzue­ta­tik hona, des­ber­din­ta­sun hau urtzen joan da, feno­meno horre­tan iku­si deza­ke­gu­la­rik «nor­ma­li­za­zio» famatua.

«Tal­de motor» berriak zile­gi­ta­sun horren narria­du­ra gel­ditze­ko omen dau­kan nahia beran­due­gi etor­tzeaz gain, ez du mili­tan­tzia eta lagun­tzai­le asko­tan eza­rri den edo­zein duda edo haus­nar­ke­ta kri­ti­ko­ren kon­tra­ko gorro­to irra­zio­na­la eki­din. Are kas­ka­rra­goa litza­te­ke egoe­ra jokae­ra ber­di­na «sek­to­re kri­ti­koe­tan» gai­len­du­ko balitz; hain­bes­te den­bo­raz jasan­da­ko jazar­pe­na­ri eman­da­ko eran­tzun sin­ple eta logi­ko beza­la gai­len­du­ko balitz.

Ezi­nez­koa da eus­kal nazio, herri lan­gi­lea­ren nazio, sines­ga­rri eta desira­ga­rri baten mode­loa pen­tsa­tu eta jen­dar­te­ra­tu, egu­ne­ro­ko joka­bi­deak balio bur­ge­sak, meto­do auto­ri­ta­rioak eta zen­tsu­ratzai­leak erre­pro­du­zitzen badi­tu. Hel­bu­ruen eta bitar­te­koen arte­ko elka­rre­kin­tzak gala­raz­ten du. Eta heda­bi­de harra­pa­riek, Esta­tu zapal­tzai­leek, eus­kal bur­ge­sia berak eta erre­for­mis­moek gain­behe­ra hau Ezker Aber­tza­lea­ren kon­tra­ko pro­pa­gan­da gisa mani­pu­la­tu eta era­bil­tzen dute.

«Nor­ma­li­za­zio» pro­ze­sua­ren momen­tu hone­tan, ate­ra­bi­dea jada ez da nahi­ta leher­tu­ta­ko bata­su­na berriz osatzen saiatzea; ate­ra­bi­dea era­kun­de poli­ti­ko iraul­tzai­le berri bate­ra­ko sor­me­nez­ko aurre­ra­pau­so zin­tzoak ema­tea da.

Aurre­rantz

Eus­kal Herrian, 2017ko Urta­rri­la­ren 30ean


Sobre los acon­te­ci­mien­tos ocu­rri­dos en el Antiguo

Los depre­da­do­res mediá­ti­cos revo­lo­tean y ace­chan para aba­lan­zar­se sobre los diver­sos sec­to­res de la Izquier­da Aber­tza­le: nece­si­tan car­na­za para inten­tar demos­trar por fin su derro­ta irre­cu­pe­ra­ble y sus que­re­llas inter­nas. Detrás de ellos, inci­tán­do­les y orde­nán­do­les, están sus jefes polí­ti­cos y los empre­sa­rios que se enri­que­cen con la indus­tria de la mani­pu­la­ción. Han ido aumen­tan­do su inje­ren­cia mani­pu­la­do­ra des­de hace seis o sie­te años, des­de que un sec­tor, el lla­ma­do ofi­cial, comen­zó su via­je a la nada.

Una y otra vez, con cre­cien­te insis­ten­cia, han airea­do las decla­ra­cio­nes de diri­gen­tes de este sec­tor y sus comu­ni­ca­dos ofi­cia­les en los que se ter­mi­na­ba denun­cian­do y acu­san­do al lla­ma­do «sec­tor crí­ti­co», han saca­do lis­tas de nom­bres, han crea­do arti­fi­cial­men­te el cli­ma acu­sa­dor según el cual el «sec­tor crí­ti­co» está for­ma­do por una mez­cla caó­ti­ca de vie­jos año­ran­tes, jóve­nes des­qui­cia­dos y madu­ros ren­co­ro­sos. Sal­van­do las dis­tan­cias, pro­ce­den del mis­mo modo en que lo hizo la pren­sa fran­quis­ta con­tra la nacien­te EKIN en la déca­da de 1950.

Pero hay una dife­ren­cia cua­li­ta­ti­va: la con­tra cam­pa­ña de enton­ces no tenía apo­yo de la izquier­da aun­que sí del refor­mis­mo pasi­vo del PNV, PSOE, etc., que se fue endu­re­cien­do con­for­me cre­cía EKIN. Aho­ra, los depre­da­do­res mediá­ti­cos se basan en el cono­ci­do y divul­ga­do lis­ta­do de des­ca­li­fi­ca­cio­nes, des­pre­cios y acu­sa­cio­nes que des­ta­ca­dos diri­gen­tes, comu­ni­ca­dos y cua­dros inter­me­dios del sec­tor ofi­cial han rea­li­za­do duran­te un lus­tro con­tra el «sec­tor crí­ti­co»: tenían par­te del tra­ba­jo hecho.

Hubo artícu­los que avi­sa­ban al sec­tor ofi­cial de lo peli­gro­so de su cam­pa­ña, avi­sos que adver­tían de que seme­jan­te camino no con­du­cía a nin­gu­na par­te excep­to al incre­men­to de la ten­sión, como ha suce­di­do. De hecho, la ten­sión estu­vo a pun­to de esta­llar en varios momen­tos has­ta que lo hizo vio­len­ta­men­te con­tra mili­tan­tes de Movi­mien­to por la Amnis­tía y con­tra la repre­sión. En un prin­ci­pio estos no res­pon­die­ron, no caye­ron en pro­vo­ca­cio­nes aun­que sí advir­tie­ron que la pasi­vi­dad tenía un lími­te. Es cono­ci­da su res­pues­ta a las agre­sio­nes sufri­das en Donostia.

A par­tir de aquí se pre­ci­pi­tó una espi­ral de ver­sio­nes con­tra­rias, comu­ni­ca­dos y chas­ca­rri­llos, tam­bién de ame­na­zas, a cuya dilu­ci­da­ción no que­re­mos entrar. No lo hace­mos por­que nues­tra apor­ta­ción va al pun­to crí­ti­co, la des­com­po­si­ción éti­ca de un sec­tor de la izquier­da aber­tza­le ofi­cial, no de toda ella, que no ha duda­do en apli­car el peli­gro­so cri­te­rio axio­ló­gi­co de que el fin jus­ti­fi­ca los medios: ha recu­rri­do a la men­ti­ra, mani­pu­la­ción e insul­to para impo­ner su giro al reformismo.

Es ver­dad que el deno­mi­na­do «pro­ce­so de refun­da­ción» ha redu­ci­do en par­te el poder buro­crá­ti­co interno de ese gru­po de diri­gen­tes, pero el daño está ya hecho. En sec­to­res popu­la­res, entre lagun­tzai­les y mili­tan­tes, la cre­di­bi­li­dad refe­ren­cial y moral del inde­pen­den­tis­mo socia­lis­ta, ya toca­da por el giro al cen­tro con todo lo que impli­ca, se ha debi­li­ta­do aún más. La izquier­da debe ser cua­li­ta­ti­va­men­te dife­ren­te al refor­mis­mo en el pro­ce­der demo­crá­ti­co, polí­ti­co y éti­co en su vida inter­na y exter­na. Des­de hace unos años esta dife­ren­cia se ha ido dilu­yen­do: es la famo­sa «nor­ma­li­za­ción».

Al mar­gen de la tar­día volun­tad de dete­ner este dete­rio­ro de la legi­ti­mi­dad que dice tener el nue­vo «gru­po motor», ya se ha ins­ta­la­do en fran­jas de la mili­tan­cia y de lagun­tzai­les una ani­mad­ver­sión irra­cio­nal a cual­quier duda o refle­xión crí­ti­ca. Lo peor sería que el mis­mo com­por­ta­mien­to cun­die­se tam­bién en los «sec­to­res crí­ti­cos» por sim­ple y lógi­ca res­pues­ta defen­si­va ante tan­to tiem­po de acoso.

No pue­de pen­sar­se ni divul­gar­se un mode­lo creí­ble y desea­ble de nación vas­ca, nación del pue­blo tra­ba­ja­dor, si, a la vez, el com­por­ta­mien­to coti­diano repro­du­ce los valo­res bur­gue­ses, los méto­dos auto­ri­ta­rios y cen­so­res. La inter­ac­ción entre fines y medios lo impi­de, y los depre­da­do­res mediá­ti­cos, los Esta­dos opre­so­res, la mis­ma bur­gue­sía vas­ca y los refor­mis­mos mani­pu­lan y uti­li­zan cíni­ca­men­te esa dege­ne­ra­ción como pro­pa­gan­da con­tra la izquier­da abertzale.

A estas altu­ras de la «nor­ma­li­za­ción», la alter­na­ti­va de sali­da ya no es la de inten­tar recom­po­ner la uni­dad pre­me­di­ta­da­men­te reven­ta­da, sino la de avan­zar sin­ce­ra y crea­ti­va­men­te hacia otra nue­va orga­ni­za­ción polí­ti­ca revolucionaria.

Aurre­rantz

Eus­kal Herria, 30 de enero de 2017

Artikulua gustoko al duzu? / ¿Te ha gustado este artículo?

Twitter
Facebook
Telegram

3 comentarios

  1. «Anti­guon «ger­ta­tu­ta­koa»? «Acon­te­ci­mien­tos ocu­rri­dos» en el Anti­guo?» Ez al ziren era­so faxis­tak, Amnis­tia­ren alde­ko mugi­men­duak kali­fi­ka­tu zituen beza­la? Zer­ga­tik leun­du expre­sioa? Ba ote du hoken ira­kur­ke­ta poli­ti­ko­rik? Ni baiez­koan nago.…

    1. Kai­xo Mikel, idaz­leak izen­bu­rua zuzen­tzea apor­ta­zioa izan zite­ken ezta­bai­da bat ire­kitze­ko, bai­na azkar itxi duzu gutxie­ne­ko mai­la eza­rriz, are gehia­go harria botatzen duzu­nean esa­nez ira­kur­ke­ta poli­ti­ko­rik bada­goe­la gero eskua izku­tatze­ko. Ezta­bai­da ire­kitze­ko dau­ka­zun argu­dioa bota, ez anta­go­ni­za­tu mese­dez kon­tre­san anta­go­ni­koak ez badau­de eta auke­ran izen­bu­ruan ez gera­tu azkoz gau­za gehia­go aipatzen dire­la­ko agirian.

      Bes­tal­de­tik, ez dakit zer­ga­tik era­bi­li duten izen­bu­ru hori, Anti­guo­ko jaie­tan ger­ta­tu­ta­koa, egia da, era­so faxis­ta baten itxu­ra dau­ka­la, erre­for­mis­moak hone­la­ko bideak batzu­tan era­bil­tzen ditue­la­ko, opor­tu­nis­moan oina­rritzen dira eta ildoa ziur­ta­tu beha­rra­re­kin ikus­ten dituz­te haien buruak, bai­na ez dira faxis­tak eta egun Sor­tuk dara­man ildo refor­mis­ta eta opor­tu­nis­ta­ren aur­ka borro­katzea ez da borro­ka anti­fa­xis­ta. Uler­tzen dut zer­ga­tik Amnis­tia­ren alde­ko mugi­men­duak era­bi­li duen horre­la­ko ter­mi­noa, sen­ti­tu behar izan duten mina eta amo­rrua eta nire par­te­tik babes osoa dute bere bidean.

      1. Aupa, Jone!

        Balia­tu­ko dut eskai­ni dida­zun auke­ra izen­bu­ru­tik hara­ta­go joa­te­ko. Izan ere, ez da izen­bu­ruak baka­rrik harri­tu eta kez­ka­tu naue­na, idaz­ki osoa­ren tono oro­ko­rra bai­zik. Bai­nan uste duda­nez Aurre­rantz tal­dea Ezker Aber­tza­le Iraul­tzai­lea­ren arloan kokatzen dela, nahia­go izan dut modu xua­bean gau­zak aipa­tu, zehar­ka, ez fron­tal­ki, gal­de­ren bidez, ezta­bai­da piz­te­ko, idu­ri­tu zai­da­la­kotz tes­tuak badi­tue­la kon­tu kri­ti­ka­ga­rri batzuk. Eta iraul­tzai­leon artean kri­ti­ka eta auto­kri­ti­kak ezin­ber­tze­koak dire­nez, era­ba­ki dut aurre­ko iruz­ki­na bidal­tzea, jakin­da, eta ongi jaki­na ere, horre­la pole­mi­ka sor­tu­ko zela. Beraz, ez dut harria bota, gero eskua ezku­tatze­ko, bai­zik eta hemen ditu­zu, Jone eskua, besoa eta sor­bal­da ere. Erran nahi bai­tut idaz­ki horren kri­ti­kan eta ezta­bai­dan mur­gil­du­ko naizela.

        Hasie­ra bera harri­ga­rria da, zeren eta, lehe­nik eta behin, era­so faxis­ta sala­tu eta kon­de­na­tu beha­rrean, argi eta gar­bi erra­nez SOR­TUk eta ERNAIk babes­tu egin dute­la beren ixil­ke­riaz Anti­guo­ko mili­tan­te­ek egin zuten zital­ke­ria eta zerri­ke­ria, ba hori, sala­ke­ta fron­tal hori egin beha­rrean, fokua eta azen­tua ezar­tzen da esal­di bitxi honen bidez sis­te­ma­ren komu­ni­ka­bi­dee­tan: «Heda­bi­de harra­pa­riak zela­tan dau­de eta Ezker Aber­tza­le­ko sek­to­reen kon­tra oldar­tze­ko irri­kan daude».(sic!)

        Oxtiax, Jone, «heda­bi­de harra­pa­riek» eman zie­ten kris­to­ren jipoia bi mili­tan­te horiei? Ez al ziren SORTU eta ERNAI­ko mili­tan­te eza­gun batzuk? Nola min­tzatzen ahal da, horre­la­ko era­so faxis­ta izan ondo­ren, » Ezker Aber­tza­le­ko sek­to­reez», era­sotzai­leak eta era­so­tuak mai­la berean eza­rriz eta jomu­ga sis­te­ma­ren inko­mu­ni­ka­bi­deen jokae­ran kokatuz? 

        Gero segi­tu­ko dut hone­kin, Jone. Izan ongi eta las­ter arte!

        Mikel Erro.

Deja una respuesta

Tu dirección de correo electrónico no será publicada. Los campos obligatorios están marcados con *