Emakume langileon zapalkuntzaren analisi egokia egiteko, beharrezkoa da emakume langileok zapalduta mantentzen gaituzten eginbehar eta inposizio sozialak txertatuta ageri diren osotasun edo errealitate soziala ulertzea; hau da, gizarte kapitalistan zapalkuntzak berak betetzen duen lekua aztertzea. Modu horretan, kapitalismoa ezaugarritzen duen klase dominazioaren baitan kokatu dezakegu zapalkuntza eta ulertu, botere burgesaren betikotze prozesuan eraginkorra bihurtu dela emakume langileok zapaldutako kolektibo gisa mantentzea.
Esku gutxi batzuetan aberastasuna etengabe bermatzeak eta areagotzeak, langileriaren esplotazioa du oinarri. Aldiz, langileriaren barnean existitzen diren kate-begi ahulenak dira aberastasuna hazteko berme onena, sektore horien baldintza prekarioek etekin gehiago lortzeko aukera ematen baitie klase jabedunei: gutxiago ordaintzen zaielako, lan baldintza okerragoak onartzera behartuak daudelako, euren eskubideen alde borrokatzeko aukera gutxiago dituztelako… Hori da emakume langileon kasua: gizarteko lan banaketa sexualak eta ondorioz ematen den zapalkuntzak, azpiratutako kolektibo bilakatu gaitu eta zer esanik ez emakume etorkinek jasan beharreko muturreko egoerez. Horrek onura ekonomiko eta politikoak ekartzen dizkio burgesiari.
Bizi dugun krisi garaian, are penagarriagoa bilakatzen da gure egoera: azken hamarkadetan abiarazitako garapen teknologikoak eta robotizazioak, esku lana alboratzeko joera indartu du. Beraz, gero eta lan gutxiago behar du sistemak ‑langabezia estrukturala gizartearen ezaugarri bilakatuz‑, eta behar duen lan hori ahalik eta merkeena izatea nahi du, bere onura ekonomikoak mantendu ahal izateko. Hori orokorrean langileriaren eta konkretuki zapaldutako kolektiboen muturreko esplotazioaren bidez soilik lor daiteke. Emakume langileon bizi baldintzek beraz, ez dute itxura onik, jada ikusten ari garen bezala: gero eta zaintza zerbitzu asko gure bizkar gainean eramango ditugu. Hori sozialki normalizatu eta onartzeko gainera, gure aurkako ofentsiba kulturala agerikoa da: emakumeok kontsumo objektu bilakatzen gaituzte gure gorputzen gaineko sexualizazioaren bitartez. Horrek etekin ekonomikoak lortzeko ekoizpen adar garrantzitsuak irekitzen ditu eta era berean, emakume langileon aurkako indarkeria matxista normalizatzen du.
Egoera horren aurrean beharrezkoa da emakume langileon askapenera bidean ekarpena egingo duen proposamen politiko osatu eta eraginkor bat garatzea. ITAIA Emakumeon Antolakunde Sozialista beraz, emakume langileon interesak defendatu eta borrokatzeko tresna izan behar da. Horrela, emakume langileon bizi eta lan baldintzak hobetzeko apustua egiten dugu, bide horretan ahalik eta emakume langile sektore gehien batuz eta emakumeok aktibo politiko bilakatzeko intentzioarekin.
Jakin badakigu emakume langileon emantzipaziorako oinarriak ez direla egun batetik bestera lortuko, argi baitaukagu elite ekonomiko eta politikoen eskuetan pribatizatua dagoen aberastasuna erauzi gabe eta beraz, kapitalak definituriko gizarte antolaketa gainditu gabe ezinezkoa izango dela zapalkuntzarik gabeko gizarte bat eraikitzea. Horregatik diogu Estatu Sozialistaren eraikuntza dominaziorik gabeko gizarte baterako premisa dela. Baina bide horretan, egun ditugun posizioak mantentzeko defentsa bitartekoak garatzea eta gure bizien gaineko kontrol graduak handitzeko baliagarriak izango diren borrokak martxan jartzea behar-beharrezkoa dela uste dugu.
Zentzu horretan, guztiok bizi baldintza berdinak izango ditugun gizarte eredu baten nolakotasuna eta norabide horretan ITAIAren izaera eta jarduna definitzen ditu bideorri honek: